Haagse Buurtwinkels: Supermarkt Mikros
Buurtwinkels bestaan vaak al tientallen jaren en zijn voor veel bewoners dé vaste plek voor hun dagelijkse boodschappen. Een icoon in de wijk. De plek waar men heen gaat voor gewoon even een praatje en waar iedereen elkaar kent. Geen grote winkelketens, maar de winkels waar de klant nog steeds centraal staat.
Het Haags Gemeentearchief wil de buurtwinkels van Den Haag portretteren. Buurtwinkels die al 20 jaar of langer in de wijk te vinden zijn, in alle delen van Den Haag. Via social media zijn oproepen geplaatst om onze inwoners te vragen welke buurtwinkels er volgens hen in aanmerking kwamen voor ons project. "Buurtwinkels, het kloppend hart van de wijk" is onlangs afgerond.
Supermarkt Mikros, fotograaf Robin Butter 2023
Op bezoek bij Fatih Karabulut
Het is een zonnige dag als de archivaris naar het Zeeheldenkwartier fiets. Onderweg zijn er wegwerkzaamheden waardoor toch even de weg gezocht moet worden en alternatieve routes genomen worden. Uiteindelijk lukt het om op de Piet Heinstraat te komen. Daar ontmoet de archivaris Fatih Karabulut. Samen met zijn familie is hij eigenaar van Supermarkt Mikros.
Ontstaan van de zaak
“Mijn vader is in de jaren tachtig naar Nederland gekomen om een goede toekomst te realiseren voor zijn kinderen. Hij heeft eerst gewerkt in een slagerij in de Schilderswijk. Hij sliep achterin de zaak en voorin de zaak was hij aan het werk. Dat kon in de jaren tachtig. Vrije tijd was niet nodig want hij was hier om te werken. Uiteindelijk heeft hij daardoor ook veel kunnen sparen. Mijn zus en Ik kwam in november ‘89 naar Nederland. Daarna kwam mijn moeder. Mijn vader heeft nog jarenlang hard gewerkt. Uiteindelijk kocht hij op 1 maart 1993 samen met een compagnon het pand aan de Piet Heinstraat. Zijn compagnon was de man bij wie hij al die tijd werkte. Na drie of vier jaar heeft mijn vader de compagnon kunnen uitkopen en was de zaak officieel van hem.”
“In 1998 begon ik al met helpen in de winkel. Nu ben ik 39 jaar, dus ik werk al ruim 25 jaar in de zaak en ik doe het met veel plezier.” Op de vraag of het voor Fatih altijd al een droom is geweest om in de winkel te werken, reageert hij een beetje twijfelachtig. “Ik weet niet of het altijd al een droom is geweest. Misschien ook wel. Ik zag dat het goed verdiende en met name voor de gezelligheid. Ik doe het nu samen met mijn twee zussen, broer en vader. Doorgaans met een of twee man personeel erbij, dat houdt mijn vader jong. Hij is 68 maar superfit en supergezond. Ik weet niet of het in een andere buurt beter was gegaan... Vanwege de diversiteit van mensen, is het in deze buurt supergezellig om te werken. Alles leeft hier door elkaar. Per1 maart 2023 zitten wij hier 30 jaar. In die tijd leer je veel mensen kennen. Ik heb zwangere vrouwen gezien, wiens kinderen inmiddels 18 of 19 jaar oud zijn. Dat maakt het leuk. Je bent een soort van begrip in de wijk.”
Ouder en wijzer worden
De archivaris vraagt of het niet lastig is om met familie te werken. Fatih haalt zijn schouders op. “Op dit moment niet. De communicatie is helder en wij willen elkaar helpen en voor elkaar inspringen als dat nodig is. Toen wij jonger waren, was dit wel lastig. Natuurlijk heb ik soms ruzie met mijn oudere of jongere zus.” Fatih begint te lachen. “Ja, dan vloog er wel eens een pak met koekjes door de winkel, omdat ik boos werd. Maarje wordt allemaal ouder en de neuzen gaan dezelfde kant op staan. Als je jong bent, dan denk je het beter te weten en ben je koppig. Nu merken wij dat wij meer denken over de toekomst en de nalatenschap van onze ouders.”
Veranderingen in de buurt en klanten
In die 30 jaar tijd moet de buurt ook wel veranderd zijn. Fatih vertelt daar meer over. “Toen wij hier in de jaren 90 kwamen, was het eigenlijk een hippiebuurt met de blauwe aanslag. Later gingen die weg naar de Weimarstraat. De criminaliteit kwam ongeveer rond 2000, met de drugspanden. Er zaten ook veel oude ondernemers met antiekzaken. Tegenwoordig zit er veel horeca en is het weer hip met jonge mensen die hier komen wonen. Wij zien veel meer 30’ers en 40’ers rondlopen die gezinnen starten. Ook de klantenkring is veranderd. De klantenkring is nu met name van onze leeftijd, dus met name de 40’ers. Wij doen niet veel om ze te binden, maar zij voelen zich verbonden. Wij maken altijd een praatje met de klanten. Iedereen is welkom en wij laten iedereen in zijn of haar waarde. Iedereen voelt zich welkom.”
"De sociale contacten in buurt zijn belangrijk en het is nooit zo actief geweest als nu. Dat komt denk ik ook omdat het veel jonge ondernemers zijn en die willen connected zijn. Zij willen leren van elkaar. Vaak komen zij even langs om dingen te vragen, omdat wij hier al zo lang zitten. Als wij elkaar op straat zien dan maken wij altijd een praatje. Zelfs als ik door het centrum loop, word ik herkent." De archivaris vraagt of Fatih zich dan wel echt vrij kan voelen van zijn werk. Fatih haalt zijn schouders op. "Vroeger niet, nu kan ik meer dingen naast mij neer leggen en wordt het een stuk gemakkelijker." Over het hebben van een buurtfunctie zegt Fatih het volgende. "Wij staan elke dag klaar voor de mensen. Als iemand een keer een steekwagen nodig heeft, dan komen ze negen van de tien keer naar ons."
Coronatijd
"De Coronatijd hebben wij goed overleefd. Wij hebben het behoorlijk druk gehad. Daarna kwam er weer een dipje, maar toen werd het weer drukker. De afgelopen tijd was er weer een dipje vanwege al de verbouwingen om ons heen, maar ook dat overleven we wel weer. Nu de straat weer bijna toegankelijk is, merken wij dat wij bijna terug zijn op het oude niveau." De archivaris concludeert dat het komt door de externe factoren. "Wij hebben klanten die buiten de stad komen. Zij kwamen met de auto en dat soort mensen mis je dan wel. Wij zijn wel blij dat de straat werd aangepakt, want het was onveilig voor fietsers. Nu wordt het een straat voor fietsverkeer."
Veranderend aanbod
"Wij hebben ook trends meegemaakt. Nou ja, niet bepaald trends, maar als ik het assortiment van de jaren '90 vergelijk met het assortiment dat nu in de winkel staat, dan is 1/3e van het gehele assortiment hetzelfde gebleven. De jaren '90 waren een gemakkelijke en simpele tijd. Gewoon één soort pindakaas en gewone melk. Er waren geen bijzondere dingen. Men probeerde ook niet verschillende keukens en kookboeken uit, maar in de afgelopen 15 jaar is er veel veranderd. Nu hebben we veel exclusieve dingen uit het buitenland, die zijn nu in trek. Tuurlijk moet je het potje pindakaas en de diepvriespizza in je assortiment hebben, maar ik hoef geen 18 verschillende soorten te hebben zoals de concurrent. Ik heb van alle producten gewoon de beste prijs/kwaliteit verhouding. Maar ons sterkste punt is groente en fruit."
Toekomst
De archivaris vraagt naar de toekomst van de winkel. "Als het goed gaat, dan herhaalt de geschiedenis zich vanzelf. Wij hebben het gezellig en gaan gewoon door. Mijn dochter is nu 12 en zij vindt het super om mee te helpen in de winkel. Als zij 16 wordt, zal zij hier kunnen komen werken. Je weet het nooit, maar het zou leuk zijn als de volgende generatie het zou overnemen. Je hebt niet meer nodig dan je familie gelukkig te zien."
Wilt u met uw verhaal ook bijdragen aan de geschiedenis van Den Haag en al haar wijken? Neem dan contact op met het Haags Gemeentearchief via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., een van onze medewerkers neemt dan contact met u op.